free css templates



Mijn visie


Diabetes is veel meer dan een ziekte die je 24/7 hebt.
Het heeft impact op het hele gezin.

Uit mijn eigen ervaring als persoon met diabetes, maar ook als professional, heb ik het gevoel dat de effecten van diabetes op het functioneren van een leerling op school onderschat worden. Door schommelingen in bloedsuikerwaarden, de puberteit, stress en andere factoren, kan een leerling met diabetes in de ogen van docenten bijvoorbeeld een leerling met ‘gedragsproblemen’ worden. Het niet naar school komen, vergeten van huiswerk, boeken of lesstof kan hinderlijk zijn voor het optimaal presteren op school. Ook het niet kunnen maken van toetsen door een te hoge of lage bloedsuikerwaarde is een moment waarop een leerling en docent met de diabetes geconfronteerd kan worden.

Ik merk dat er vanuit de school, de ouders en het ziekenhuis ook een bepaalde zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheid verwacht wordt, terwijl je als puber met diabetes misschien helemaal niet zo goed weet hoe je die verantwoordelijkheden aan moet of kunt pakken. Ook merk ik dat er in de medische wereld vooral gekeken wordt naar de effecten van puberteit op de bloedsuikerwaardes, en dat er niet zo zeer gekeken wordt naar de effecten van de puberteit op het vermogen om therapietrouw te blijven en de effecten op de sociaal-emotionele ontwikkeling bij kinderen met diabetes type 1. Naar mijn idee is er te weinig aandacht voor de persoon achter/met de diabetes, ofwel de ziekte-identiteit van de persoon.

Tot slot wordt er zwaar onderschat hoeveel impact diabetes op een gezin heeft. Laat staan bij een één-ouder gezin of bij gescheiden gezinnen. Voor veel ouders is het hebben van een kind met diabetes een reden (of noodzaak) om minder te werken. Dit heeft weer invloed op de inkomsten en dus op de sociaal-economische positie van het gezin. Er komt vaak veel zorg op de schouders van één van de ouders, waardoor de balans in het gezin omtrent de zorg voor de kinderen vaak verstoord raakt. Ook kan diabetes een negatieve invloed hebben op het sociaal-emotioneel welbevinden van gezinsleden, omdat het tot conflicten kan leiden tussen familieleden of andere sociale contacten. Door angst, onwetendheid of onbegrip wordt de bewegingswereld van een gezin met diabetes soms heel klein, waardoor het gezin afhankelijk wordt van zichzefl en hierdoor in een negatieve vicieuze cirkel terecht kan komen. Ik vind dat ouders hier veel meer in ondersteund moeten worden, om volledige uitval te voorkomen.